ഹതാശൻ

നിന്റെ ധാരണാ വൈകല്യങ്ങളുടെ

കാർമേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ

എന്റെ സൂര്യമാനസത്തിന്റെ

പ്രഭാമയൂഖം അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.

നിന്റെ ആത്മസങ്കോചത്തിന്റെ

കരിയിലച്ചാർത്തുകൾക്കിടയിൽ

എന്റെ സുഗന്ധസൂനത്തിന്റെ

പ്രഭാവം നിഷ്‌പ്രഭമാകുന്നു.

നിന്റെ വിദൂരതയുടെ

അദൃശ്യതയിൽ

എന്റെ മൗനസംഗീതത്തിന്റെ

ശ്രുതിമധുരം അനാഥമാകുന്നു.

* * * * * * *

ഹ, മർത്യനെത്ര,യപൂർണൻ!

അവനെത്ര ഹതാശൻ! !