വേഗമാകട്ടേ,യിറുത്തെടുത്താലുമെന്‍
ജീവിതപേലവ പുഷ്പം
അല്ലെങ്കി, ലായതടര്‍ന്നു വീഴാം നില-
ത്തെന്നു പേടിക്കുന്നു ചിത്തം.
നിന്മലര്‍ മാലിന്യത്തിലിച്ചെറു പൂവിന്നു
തെല്ലിടമില്ലെയെന്നാവാം
എങ്കിലുമത്യന്ത ധന്യം, തവകര-
സ്പര്‍ശത്തിനാലിതിന്‍ ജന്മം!
വീഴാമിരുള്‍ , സാന്ധ്യവേളയാകാം , തവ
പൂജാമുഹൂര്‍ത്തം കഴിയാം,
ഇമ്മലിരിന്‍ നിറം മങ്ങാം, മരന്ദവും
ഗന്ധവും വാര്‍ന്നു പൊയ്പ്പോകാം;
മംഗളം വായ്ക്കുമീ വേളയില്‍ പൂജക്കു
കൈക്കൊള്‍ക നീയിതു വേഗം!
കടപ്പാട്: കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി Email:akademipublication@gmail.com
